O głupim lwie i mądrym koniu.

Dawno, dawno temu za siedmioma górami i wieloma morzami. Pośród jednych z wielkich mórz była sobie mała wyspa. Jakże ona była piękna, na niebiesko-szafirowej wodzie wśród zielonych pasm drzew z ogromną ilością kwiatów i owoców wyglądała wprost cudownie przy wschodzie i zachodzie słońca. Ale nie o wygląd mi tu chodzi!

            Było tu bowiem istne królestwo zwierząt, kózki szaro-brązowe, kaczki kolorowe, koń trochę sędziwy i papuga gadatliwa. Wszystkie zwierzęta w zgodzie ze sobą mieszkały do czasu, aż pewnego razu pojawił się lew. Wielki, potężny z ogromną grzywą, długimi pazurami i srogimi oczami. Lew ten był zły, bardzo zły i wprowadził rządy swe.

            -Od teraz ja tu rządze – ryknął. Nie będzie zgody między nami, jeśli nie będziecie mi posłuszni. Od dzisiaj, Wy głupie kozy macie zamieszkać na plaży niedaleko mnie a wy kaczki wejdziecie na sam szczyt tej góry, która króluje tu jak ja. Nie jesteście mi potrzebne, za to kozy, hmm jeszcze trochę podrośniecie i …, mniam mniam – pomyślał lew.

            - Tak nie może być!- Odezwał się koń. A gdzie będą kózki skakały? A gdzie kaczki jaja składały? Na to wtrącił się lew. – Milcz i słuchaj mnie, bo jak nie to Cię pożre pierwszego. Wszystkim zjem. I zamknął lew biednego konia w zagrodzie. I tak mijały dni tygodnia pod wielką niesprawiedliwą rządzą lwa. Aż pewnego dnia…

            To był smutny, pochmurny i ulewny dzień. Lew w tym dniu uciął sobie dłuższą drzemkę. Deszcz padał i padał a wieczorem zaczął się ogromny sztorm. Wysokie fale zaczęły zalewać malutką zagrodę kóz, które nie mogły wydostać się. Wielki konar drzewa spadł i zablokował wejście. Kozy zaczęły topić się.

            Na wieść o biednych kózkach, koń wrzasnął do budzącego się lwa. – Pomóż im, kto Ci będzie służyć, kiedy większość zwierząt zginie przez twoją głupotę! Na to lew warknął. Mam cię dość, nie te to inne przyjdą, nie martw się. Otworzył paszczę i chciał biednego konia zjeść. Nagle stało się coś dziwnego. Z biednego wychudzonego konia zaczęły wyrastać olbrzymie skrzydła. Jego mizerne ciało zamieniło w piękne i potężne. Wyglądał naprawdę wspaniale. Po chwili spojrzał na przerażonego lwa i szybko wzniósł się w górę lecąc kózkom na ratunek. Przepiękny, o szarej błyszczącej maści koń frunął niczym delikatny mały ptak. Przerażone kozy, które w połowie były już pod wodą ze zdumieniem ujrzały swojego starego przyjaciela konia, który wyglądał teraz jak prawdziwy król. Skrzydlaty koń nie zastanawiając się długo wziął najpierw jedną potem drugą kozę w swoje zęby i wzniósł się nad ziemię ratując im życie. Następnego dnia, kiedy słońce było już wysoko na niebie wszystkie zwierzęta za namową konia zebrały się pośrodku wyspy gdzie władał lew i powiedział.

            - Lwie, Twoje panowanie jest już zakończone, My się ciebie nie boimy i zarżał ostro koń trzepocąc skrzydłami. Przestraszony lew podkulił ogon, jego ogromna grzywa opadła i chciał już uciec, kiedy to mądry koń powiedział. – Nie uciekaj lwie zostań z nami i żyj w zgodzie. Na to lew jeszcze bardziej zawstydził się i ryknął – Ja tu nie zostanę! Od dziś ty jesteś królem zwierząt i czmychnął z całych sił. Reszta zwierząt jednym tchem krzyknęła. Mądry koń, który zaprzestał rządów złych, królem naszym jest! I papuga gadatliwa zobaczyła, usłyszała i za chwile poleciała niosąc całej wyspie wieść. Skrzydlaty koń naszym królem jest!

                                                                       Dominik Wołoszka kl. IVa