Adrian Kowalczyk, 4c

„Jaś, który został pożarty przez telewizor”

          Był sobie raz chłopiec, który nie lubił oglądać telewizji. Wolne chwile spędzał przy komputerze. Jaś, bo tak miał na imię, był bardzo chudy, twarz miał okrągłą, włosy czarne. Nosił niebieskie spodnie i czerwony sweter. Wyglądał jak wszyscy chłopcy.

            Pewnego razu, wieczorem, gdy kładł się spać, zobaczył, że z telewizorem coś się dzieje. Serce zaczęło mu szybko bić, nie mógł się ruszać. Gdy się trochę uspokoił, zbiegł z góry po schodach do sypialni rodziców i przerażony krzyczał:

– Mamo! Tato! Telewizor się rusza!

– Jasiu, przecież to niemożliwe – powiedziała mama.

– Ale ja widziałem! Mówię prawdę!

Tata przytulił synka, uspokoił go. A następnego dnia chłopiec o wszystkim zapomniał, bawił się jak zawsze i grał na komputerze.

Niedługo po tym wydarzeniu rodzice postanowili zrobić większe zakupy. Jaś został sam w domu. Coś mu podpowiadało, żeby spojrzeć na telewizor. Zrobił to i w tej chwili stało się cos dziwnego. Telewizor zaczął się trząść, błyskać a na ekranie ukazała się przedziwna twarz. Mówiła głosem chrypiącym i grubym, aż ciarki przechodziły chłopcu po plecach.

– Podejdź bliżej, chłopczyku, zabawimy się!

Jaś stał jak osłupiały. Potem zrobił kilka kroków i... wydarzyło się coś niesamowitego. Z telewizora wysunęły się grube ręce, objęły Jasia w pas i wciągnęły do telewizora!

Po dwóch godzinach przyszli rodzice z zakupami i zawołali syna:

– Jasiu!, Jasiu! Gdzie jesteś? Kupiliśmy ci nową grę komputerową.

A tu cisza, nikt nie odpowiada. Rodzice zaczęli szukać Jaśka po całym domu. W końcu wybiegli na podwórko, dalej wołając. Niestety, nikt nie odpowiadał. Zrezygnowani usiedli w dużym pokoju na kanapie myśląc, gdzie też chłopak może być. Różne myśli przychodziły im do głowy.

Wieczorem mama weszła do pokoju syna. Przypomniała sobie, jak Jaś opowiadał jej o telewizorze. Spojrzała na ekran i coś ją zaniepokoiło. Telewizor wyglądał niby tak samo, ale gdy się zbliżyła, zaczął wydawać dziwne dźwięki. Wtedy zrozumiała, że Jaś mówił prawdę. Telewizor drgnął, błysnął, zatrząsł się i ukazała się twarz. Gruby głos przemówił:

– Jestem taki samotny, smutny, postanowiłem zaprzyjaźnić się z pani synem. Myślę, że nie zrobiłem nic strasznego.

– Oddaj mi syna!!! – krzyczała przerażona kobieta. Gdzie go trzymasz?

W tym samym momencie ściany domu zaczęły się trząść, rozbłysło się w całym pokoju, z ekranu wysuwały się długie ręce trzymające Jasia. Uradowana matka podbiegła do chłopca.

– Jesteś, mój synku, tak za dobą tęskniłam. Co się z tobą działo?

Jaś, widząc przerażoną mamę, rozpłakał się. Tuląc się do niej opowiadał, jak było za szklanym ekranem.

            Tej nocy chłopiec spał w sypialni rodziców. Nastał nowy dzień, słońce zaglądało do pokoju. Z kuchni dochodził zapach świeżych bułeczek. Uradowany chłopiec zjadł śniadanie i poszedł do szkoły. Rodzice postanowili, w tajemnicy przed synem, pozbyć się telewizora, a w to miejsce kupili piękne duże akwarium. Jakież było zdziwienie Jasia, gdy w swoim pokoju zobaczył taką zmianę. Był z niej bardzo zadowolony...