Marta Szostak kl. 4 d

 Moja wymyślona kraina Spodkałuża

Chciałabym opisać moją wymyśloną krainę – Spodkałużę. Żyją w niej Kałużanie, a można ją zobaczyć przez kałużę.

Spodkałuża różni się od zwykłego świata. Nie ma tam za wiele kolorów – głównie różne odcienie szarości. Wszystkie drzewa w tej krainie są czarne. W Spodkałuży nie ma ulic, są tylko chodniki, ponieważ Kałużanie poruszają się wyłącznie pieszo. Chodniki są zbudowanie z obsydianu i bazaltu. Obok nich, co około dwa metry stoją kałużognie. Są to spodkałużowe latarnie, które same zapalają się o godzinie 5⁰⁰, a gasną o 23⁰⁰.

Domy Kałużan są całkowicie szare. Nawet mieszkańcy są szarzy i małomówni. Nie mają nóg, tylko czarną chmurę dymu. W domu nie mają rozrywki, więc większość dnia spędzają chodząc po chodnikach. W Spodkałuży często pada deszcz, ponieważ wiele ludzi wchodzi w kałuże, przez co Kałużanie często są mokrzy.

Gdy w normalnym świecie pada deszcz, otwierają się portale do Spodkałuży, czyli kałuże. Ludzie nie mają możliwości przejścia do Spodkałuży. Natomiast Kałużanie mogą przejść do naszego świata, ale wtedy zostają tu na zawsze. Gdy patrzymy w dużą, głęboką kałużę, widzimy Spodkałużę. Dzięki małym, płytkim kałużom widzimy swojego Kałużaka – bliźniaka.

Moja wymyślona kraina wydaje mi się prawdziwa. Bardzo chciałabym ją zobaczyć i poznać życie oraz „rozrywki” Kałużan.

Patrycja Michałowska kl. 4 d

 Gdzieś daleko w odległej galaktyce krąży dziwna planeta. Myślę, że nie jest jeszcze odkryta.  

Planeta krąży wokół plastra ananasa, który udaje słońce. Ananas oświetla planetę żółtym aromatycznym światłem. Planeta jest okrągła płaska i przypomina pizzę. Na jej powierzchni znajdują się wodospady i jeziora z sera. Wokół rosną wielkie brokułowe drzewa. Pieczarkowe pagórki są otoczone bujną pomidorową trawę. Tylko gdzieniegdzie czai się złowieszcza rukola.

Mieszkańcy planety są mali i wyglądają jak 10-letnie dzieci. Dziewczynki mają spódnice z sałaty i bekonowe koszulki, a chłopcy bekonowe koszulki i sałatowe spodnie. Lubią wylegiwać się na a na słońcu a wieczorem grają w kręgle. Mieszkańcy nazywają swoją planetę "pepperoni".  

Chciałabym kiedyś dotrzeć na tę planetę i wszystko zjeść. Oszczędziłabym tylko rukolę, bo za nią nie przepadam.