UPRZEJMOŚĆ, ŻYCZLIWOŚĆ? A CO TO?

 

Postacie: dziecko, siedzące osoby (6), narrator, babuleńka, pomagacz 1, pomagacz 2, pomagacz 3, uczeń 1, uczeń 2, uczeń 3, uczeń 4, uczeń 5

 

Przystanek autobusowy/ławka w parku: dziecko zajmuje całą ławkę, obok stoi babuleńka z dwiema siatkami owoców (plastikowe owoce, warzywa). Obok ławki siedzą na podłodze po 3 osoby z każdej strony.

 

Dziecko śpiewa: Siedzę na ławeczce, gdy obok stoi kobieta starsza, bo im starsza, tym bardziej wytrzymalsza.

 

Siedzące osoby podnoszą się i śpiewają:

Złooooooo….

 

Narrator: Czy zawsze tak jest? Czy w dzisiejszych czasach brak wśród ludzi uprzejmości? Zastanówmy się.

 

Na scenie ta sama babuleńka z siatkami zaczyna iść i nagle zatrzymuje się, bo dzwoni telefon. Nerwowo szuka telefonu w siatkach, siatki rozrywają się, owoce się wysypują. Babcia przestraszona próbuje się schylić, ale łapie się za plecy, nie może się schylić po owoce.

 

Narrator: W przyrodzie można wymienić różne rodzaje „pomagaczy”.

Wylicza: Pierwszy: Pomagacz uprzejmie usłużny.

 

Na scenę wchodzi dziecko/osoba i pomaga energicznie pozbierać owoce. Podnosi dwa, podaje staruszce i mówi:

Proszę, proszę, pomogę Pani. A nic się Pani nie stało? Ręka Panią nie boli?

(podnosi i ogląda rękę babci z każdej strony, podskakuje dookoła babci).

 

Narrator: Drugi typ: Pomagacz nie do końca pewny, czy chce być pomagaczem.

 

Dziecko siedzące na ławce, nie odrywając oczu od telefonu, kopie w stronę babci jeden owoc. Babcia zdziwiona grozi mu palcem, dziecko dziwi się i mówi:

No co?! (ale po chwili wstaje i podaje owoc do ręki; odchodzi mówiąc) Phi!

 

Narrator: Trzeci typ: Pomagacz narzekający.

 

Na scenie pojawia się trzecia osoba i zbiera wszystkie owoce do torebki. Ciągle narzeka pod nosem:

Po co tyle owoców na raz? Nie można było wziąć połowy? A teraz roboty narąbiąją. Co za ludzie? Co za czasy?

Ale jak podchodzi do babci z zebranymi owocami to milutko dodaje:

Proszę, mam nadzieję, że nic się Pani nie stało? (Ściska babci rękę i odchodzi.)

 

Narrator: No właśnie, chyba nie jest tak najgorzej?

Zwraca się w stronę aktorów i pyta: A czy Wy znacie jakieś przykłady szkolnej uprzejmości?

 

Wszyscy:Taaaak!

 

Potem pojedynczo pozostali uczniowie się zgłaszają. Podnoszą rękę i od razu podają przykłady.

 

Uczeń 1: Noooo… (zastanawia się) uprzejmość jest na przykład, na przykład… (i szybko dodaje) na przykład jak koleżanka da odpisać zadanie domowe.

 

Reszta przytakuje bije oklaski i się śmieje. Ktoś krzyczy: Dobrze mówi!

Uczeń 1 kłania się przesadnie.

 

Uczeń 2: Jak głośno mówię dzień dobry nauczycielce … nawet w sobotę.

Oklaski, śmiechy.

 

Uczeń 3: Jak pomagam Pani w bibliotece układać książki.

 

Uczeń 4: Uprzejmość jest wtedy, gdy pożyczam koledze kredki na plastyce.

 

Uczeń 5: A ja myślę, że zawsze trzeba być uprzejmym w taki czy w inny sposób. Trzeba być człowiekiem takim, jakiego chciałoby się spotkać na swojej drodze.

 

Oklaski

KURTYNA