MAGICZNE MIECZE                                               Maciek Staniszewski IVb

 

 

Jak to się zaczęło?

 

     Dawno temu, w pewnym magicznym mieście Versilion żył wojownik zwany Smoczym Blaskiem. Posiadał smoka i dwa wielkie miecze. Jeden miecz był złoty, a drugi czarny. Miecze te były najsilniejsze w całym mieście. Pewnego razu Smoczy Blask zniknął, a miecze zostawił w dwóch różnych krainach: Xelerii, złej krainie, która pragnęła zawładnąć całym magicznym imperium i Velerii, która pragnęła pokoju. Obie chciały posiadać dwa miecze, bo tylko ten kto ma oba miecze i zaniesie je do świątyni maga może w pełni uwolnić ich moc.

     Pewnego dnia w Velerii urodził się Nick. Miał brązowe włosy, silne ręce i niebieskie oczy. Po dziesięciu latach Nick mógł stanąć do wielkiego turnieju o prawo do nauki magii.

 

Rozdział 1 : Początek

 

     Po dziesięciu latach nauki walki na miecze Nick był przygotowany. Tak myślał.

• Uda mi się – powiedział do Bena, który też startował w konkursie.
• Jesteś naprawdę dobry – odpowiedział.
• Dzięki, do jutra.
• Pa – odpowiedział Ben.

Następnego dnia Nick obudził się wcześnie rano. Musiał jeszcze potrenować przed turniejem. Zszedł na śniadanie.

• Cześć! - Przywitał mamę Nick.
• Cześć, siadaj do stołu - odpowiedziała mama Nicka.
• Dzisiaj wielki turniej, pamiętasz? - zapytał.
• Tak – odpowiedziała – zjadasz i idziesz na trening. Nie chcę żebyś przegrał
• Dobra, jak myślisz wygram z Benem?
• Pewnie, liczę na ciebie!
• Dzięki – odpowiedział Nick.

Nick zjadł i wyszedł z domu

• Zajdę po Bena – pomyślał.

Szedł szybko, żeby się nie spóźnić na ostatni trening. Podszedł pod dom Bena i zawołał:

• Idziesz? - zapytał
• Tak, już wychodzę! - odkrzyknął Ben

Obaj doszli na ostatni trening spóźnieni.

• Pięć minut spóźnienia - zawołał instruktor, od razu kiedy Ben i Nick przekroczyli bramę pola treningowego – to ostatni trening i nie wypada się spóźniać!
• Wiemy i przepraszamy – odpowiedzieli jednocześnie chłopcy
• Do roboty! – ciągle krzycząc mówił instruktor - wybierzcie sobie przeciwnika i pokażcie co potraficie!

Nick oczywiście wybrał Bena, a on jego.

• Nie myśl, że dam ci wygrać – powiedział Nick – to ostatni trening.
• Wiem – mówił Ben – ja nie zamierzam przegrać
• W takim razie – odpowiedział Nick – do dzieła!
• Start! – krzyknął instruktor

Po szybkiej, 15-minutowej walce, zwyciężył Nick.

• I co? - powiedział zachwycony Nick – Mówiłem, że wygram!
• Tak - odezwał się smutnym tonem Ben – wygrałeś.

Obaj byli bardzo zmęczeni. Nick był w świetnym humorze. Wygrał walkę treningową. Jak ją wygrał, to z turniejem pójdzie łatwiej.

• Teraz turniej – powiedział Ben – jak myślisz, mam szansę?
• Tak.
• Dzięki.

Zrobiło się cicho. Przez jakieś piętnaście minut nikt nic nie mówił.

• Mamy 30 minut wolnego do dwunastej – zaczął Nick, spoglądając na zegarek – co robimy?
• Nie wiem – odpowiedział Ben.
• Chodźmy na arenę turniejową – zaproponował Nick.
• Dobra.

Arena była niedaleko. Była duża, bardzo duża. Miała kształt wielkiej kuli z małą dziurką na czubku.

• Zobaczmy z kim będziemy walczyć – zaproponował Nick
• Jak chcesz – odpowiedział Ben ciągle zasmucony przegraną ostatniego treningu.

Kiedy weszli zobaczyli tylko dwie osoby. Myśleli, że będzie ich więcej.

• Tylko dwójka? - powiedział Ben
• Widocznie zmienili zasady. - odpowiedział Nick
• Cześć, Jestem Mira – nagle pojawiła się nieznajoma dziewczynka - to mój brat Kris.
• Cześć. - zaczął niepewnie Nick
• Ja jestem Ben, a to mój kolega Nick – dopowiedział Ben
• Dlaczego jest was tylko dwójka? - zapytał Nick
• Nikt nie wie. - włączył się do rozmowy Kris – podobno mają nam powiedzieć na turnieju.
• Aha – odpowiedział Nick – dzięki. Zobaczymy się na turnieju
• Do zobaczenia – odpowiedziała Mira

 

Rozdział 2 : Bitwa

 

     Nick spojrzał na zegarek.

• Jest dwunasta – powiedział do Bena – wchodzimy do środka
• Dobra – odpowiedział.

Obaj weszli na arenę. Była cała marmurowa. Wysoko w górze można było dostrzec szybującą, pomarańczową kulkę.

• Pójdzie łatwo – powiedział do Bena.
• Mam nadzieje – odpowiedział.

Na arenę weszli Kris i Mira.

• Zasady są proste – powiedział sędzia – jesteście w drużynach, Ben z Nickiem, a Kris z Mirą. Która drużyna pierwsza złapie kulę, ta dostaje prawo do nauki magii!
•  Połamania nóg – powiedział Kris.
• Jeszcze zobaczymy – odpowiedział Nick.
• Start! - krzyknął sędzia.

Nick wyjął miecz. Mira wyjęła łuk. Strzała przeleciała nad uchem Bena.

• Mało brakowało! - Krzyknął Ben

Nick biegł najszybciej jak mógł. Kris wyjął miecz.

• Mały pojedynek? - zaproponował Nick
• Dobra. - odpowiedział Kris – szykuj się na przegraną.

Obaj stanęli w miejscu. Nagle Kris zaatakował. Nick zrobił unik, i trafił Krisa w ramię. Kris upadł na ziemię. Nagle pojawiła się Mira. Uklękła przy Krisie i zaczęła go opatrywać.

• Ben! - krzykną Nick – to nasza szansa!
• Biegnij!

Mira znowu wypuściła strzałę. Tym razem nie chybiła. Trafiła Nicka w palec.

• Biegnij sam! - zawołał Nick

Ben na chwile stanął.

• No, biegnij – ponaglił Bena – dam sobie radę

Ben zaczął biec. Wziął miecz Nicka. Nagle zobaczył Krisa.

• Uważaj, bo ci się coś jeszcze stanie! - zawołał szyderczo Kris
• Chyba tobie – odkrzyknął Ben

Ben dostrzegł kulę. Kris też ją zauważył. Była tuż nad nimi. Nick wstał z ziemi.

• Nick! - krzyknął Ben – łap miecz i uważaj na Mirę!

Ben rzucił miecz Nickowi.

• Dzięki – podziękował

Mira strzeliła trzeci raz. Nick był na to przygotowany. Odbił strzałę mieczem. Zaczął biec i spotkał Bena.

• Podsadź mnie! - powiedział Nick
• Dobra!

Ben kucnął przed Nickiem, a on się od niego odbił. Nick złapał kulę. Nagle pojawił się sędzia.

• Wygrała drużyna Nicka! - oznajmił sędzia i dał Benowi oświadczenie o prawo do nauki magii.
• Mówiłem, że wygramy – powiedział zwycięsko Nick

Nikt nie odpowiedział. Mira z Krisem wyszli z areny smutni. Sędzia zwinnymi ruchami rąk uleczył rany zawodników.

• Wygraliśmy – powiedział uradowany Ben
• Teraz tylko zaniesiemy ten list nauczycielowi magii – odpowiedział Nick.

Udali się do nauczyciela. Kiedy doszli zapukali, ale nikt nie odpowiedział. Weszli do środka. Wewnątrz było cicho i jasno. Pośrodku pokoju siedział starzec.

• Wejdźcie – powiedział.
• Jak masz na imię? -zapytał odważnie Nick.
• Mag nie zdradza swojego imienia, ale możecie mi mówić Mag.
• Mamy list z oświadczeniem wygrania turnieju – odpowiedział Ben.
• Dobrze.

Ben oddał list Magowi.

• Widzimy się jutro o ósmej.
• Będziemy na pewno.

Ben i Nick wyszli z chatki Maga.

 

 

 

 

Rozdział 3 : Lekcja pierwsza

 

     Następnego dnia Nick obudził się bardzo wcześnie. Nie mógł uwierzyć, że to on zostanie następnym magiem. Zszedł na dół, zjadł śniadanie i poszedł po Bena. Kiedy doszedł do jego domu Ben już tam stał.

• Idziemy? - Zapytał Bena
• Dobra.
• Nie mogę się doczekać pierwszej lekcji. - powiedział Nick
• Ja też. - odpowiedział Ben.

Obaj doszli do chatki Maga. Weszli, a on już czekał.

• Witajcie i wejdźcie - powiedział Mag.
• Dziękujemy. - powiedział Ben.

Mag zaprowadził ich do stolika ustawionego na środku pokoju. Leżało na nim sześć dziwnych przedmiotów. Były w kształcie trójkąta.

• To są projektory - oznajmił Mag. - Dzięki nim możemy panować nad żywiołami. To projektor wybiera maga, a nie odwrotnie. Do każdego projektora, jak widzicie, jest przymocowany jeden kamyk. Jest sześć kamyków, każdy od innego żywiołu: wody, ziemi, ognia, powietrza, ciemności i światła. Do projektora można przymocować maksymalnie sześć kamyków. Teraz podejdźcie do stolika i obserwujcie, który projektor uniesie się i umocuje na waszym ramieniu.

Projektor z żółtym kamieniem wskoczył na ramię Nicka, a projektor z czerwonym kamieniem na ramię Bena.

• Nicku, władasz światłem, a ty Benie ogniem. Używajcie mocy mądrze.

Mag założył swój projektor i wysunęła się z nich nitka światła. Zaczęła wić po rękach, aż doszła do dłoni. Ręce nagle zaczęły świecić. Mag władał wodą. Paroma ruchami rąk sprawił, że mógł ją kontrolować. Trochę się nią pobawił i wlał do kubka.

 

Rozdział 4 : Wyprawa

 

     Po treningu Nick i Ben wyszli na spacer. Tyle rozmawiali o magii, że nie zwrócili uwagi, że do domu idą w złą stronę. Nagle w oddali zobaczyli wielką grotę.

• Co to? - zapytał Ben.
• Wygląda jak grota.
• Wchodzimy?
• Dobra.

Nick szedł pierwszy. Było ciemno i mokro. Nagle w oddali zobaczyli światło.

• To złoty miecz Smoczego Blasku! - krzyknął zachwycony Ben
• Mam pomysł. Weźmiemy go i zaniesiemy do świątyni maga.
• To daleko.
• Wiem, ale ktoś kiedyś musi to zrobić.
• W takim razie idziemy.

Nick wziął miecz. Kiedy go dotknął, on zaświecił jeszcze mocniej.

• Trzeba się spieszyć - powiedział przejęty Nick.
• Ruszamy teraz - odpowiedział Ben.

Obaj wyszli z groty. I zaczęli biec. Szybko wybiegli z miasta.

• I co teraz? - Zapytał zirytowany Ben
• Idziemy naprzód.

Weszli do lasu. Coś ruszyło się w krzakach. Nick i Ben instynktownie założyli projektory. Z krzaków wybiegli złodzieje. Nick strzelił kulą światła. Ben wziął patyk, podpalił go i rzucił w złodziei. Zostało ich dwóch. Nick i Ben połączyli siły. Ben jeszcze raz podpalił patyk a Nick strzelił kulą światła. Obaj złodzieje uciekli.

• Coś mi się wydaje, że trzeba dotrzeć do najbliższego miasta - zaproponował Nick.
• Też mi się tak zdaje. Złodziei było tylko pięciu. Byśmy nie dali  rady gdyby było ich więcej.

Szli dalej. W pewnym momencie zobaczyli drewniane mury.

• To musi być miasto - powiedział Nick.
• Przenocujemy tam. - zaproponował Ben.

Weszli do miasta. Skręcili w pierwszą uliczkę i weszli do czyjegoś domu.

• Możemy tu przenocować? - Zapytał Nick.
• Tylko na jedną noc - odpowiedział gospodarz domu.

Obaj wspięli się po schodach na górę, weszli do pokoju i od razu zasnęli.

 

Rozdział 5 : Smoki

 

     Nick i Ben obudzili się późno. Zeszli na dół i zjedli śniadanie. Potem wyszli.

• Idziemy dalej? - Zapytał Ben
• Tak.

Znowu weszli do lasu. Tum razem nikt ich nie napadł i nic im się nie stało. Kiedy wyszli z lasu zobaczyli wielką polanę. Na środku stała potężna góra, a na samym czubku widać było latające smoki.

• Oswoję jednego smoka. - powiedzieli jednocześnie Nick i Ben.
• W takim razie wchodzimy. - powiedział Nick

Obaj próbowali wdrapać się na górę, ale nie mogli. Ciągle spadali.

• Nie mam zamiaru rezygnować z własnego smoka. Użyjemy magii. - Oznajmił Ben.
• Spróbujmy.

Nick i Ben połączyli siły i wspólnie utworzyli schody, aż na samą górę. Wbiegli na szczyt najszybciej jak mogli. Smoków było dużo. Nick upatrzył swojego smoka, a ben swojego. Obaj próbowali jakoś je oswoić ale się nie udało. Smoki uciekały albo na chwilę unosiły się w powietrze.

• Nic z tego,- powiedział zawiedziony Nick. - Nie uda się.
• Ja będę próbował.

Nick usiadł na ziemi, a Ben powoli podszedł do smoka. Pogłaskał go i wsiadł na niego. Czuł, że smok należał do niego. Po chwili smok Bena zaczął lot. Zrobił koło i stanął na ziemi. Nick zrobił to co Ben i smok był jego. Oba smoki wzbiły się w powietrze, trochę polatały i usiadły na ziemi. Zrobiło się ciemno.

• Musimy gdzieś zanocować. - Zaproponował Nick.
• Może w tej jaskini?
• Dobrze.

Obaj od razu zasnęli.

 

 

Rozdział 6 : Połączone siły.

 

     Chłopcy z samego rana zaczęli iść. Szli szybko. Po pół godziny doszli do świątyni maga. Zobaczyli tam Krisa i Mirę. Nick wyjął miecz Smoczego Blasku. Od razu zaczęła się bitwa. Wszyscy bronili swego. Nagle Kris taż wyjął miecz Smoczego Blasku.

• Też go masz? - Zapytał Nick
• Tak.
• W takim razie, żeby uwolnić ich moc musimy połączyć siły - powiedział Nick.
•  Dobrze.

Nick i Kris zbliżyli się do siebie. Miecze wyskoczyły z rąk chłopców i połączyły się w jeden. Zaczęły świecić. Nagle pojawił się Smoczy Blask.

• Moje prawdziwe imię to Zgoda - powiedział Smoczy Blask i zniknął.

Od tej pory Xeleria i Veleria żyją w zgodzie.